“In mijn jonge jaren stonden we hier al met onze botten diep in het slijk”, herinnert Toon zich. “Om te supporteren voor Bart Wellens, Erwin Vervecken en Sven Nys. Dat waren fantastische momenten. Soms vergeet je wel eens dat de rollen nu omgedraaid zijn, maar in Loenhout denk ik iedere keer terug aan die jaren.”
“Al onze supporters zijn daar aanwezig”, vult belofte Thijs aan. “Wie in de buurt woont, neemt een dag verlof. Voor ons is het een echte thuiscross. Een hele ronde lang hoor je niets anders dan aanmoedigingen.”
Het verlangen naar de Azencross begint voor Toon en Thijs al in de zomer. “Op onze trainingstochtjes rijden we regelmatig door Loenhout. Als we even tijd hebben, passeren we langs het wasbord”, verklapt Toon. “Om even te kijken en voelen hoe het erbij ligt. Dan denk je altijd terug aan vroeger en kijk je al uit naar de winter.”
Winnen in Loenhout zat er voor geen van beide broers al in. Toon strandde in 2016 op de vierde plek, Thijs werd tweede. Dit jaar hopen ze allebei op het hoogste schavotje te staan. “Misschien had ik vorig jaar al kunnen winnen”, herinnert Thijs zich. “We zullen er dit jaar alles aan doen om een trapje hoger te staan.”
Het slotwoord is voor Toon, die bij de beloften al twee keer op het podium stond: “Als ik er één cross mag uitkiezen, dan is Loenhout een wedstrijd die ik heel graag eens wil winnen. In het verleden kwam ik vaak met de fiets naar hier. Dit jaar ga ik vol voor de zege en zal ik mijn krachten sparen voor de wedstrijd.”
