Een bloedhete slotetappe van Menen naar Geraardsbergen zorgde voor een uitputtingsslag in het peloton. Alec Segaert moest finaal de duimen leggen tegen titelverdediger Tim Wellens die naar zijn vierde eindzege reed. Belgisch kampioen Arnaud De Lie schreef de koninginnenrit op zijn naam.
Wie we niet meer op het startpodium in Menen zagen verschijnen, was wereldkampioen Mathieu van der Poel. Hij bezeerde zijn knie tijdens de tijdrit in Tessenderlo van donderdag waar hij ternauwernood recht kon blijven, en ondervond dus nog te veel last. Zo waren binnen het team alle ogen gericht op de ritwinnaar van de dag eerder, Jasper Philipsen.
Met twee passages over de iconische Muur van Geraardsbergen in combinatie met de Bosberg, en daarnaast onder meer ook de Kluisberg, Côté de Trieu, Paterberg en Denderoordberg kwamen we voor deze slotrit in totaal net boven de 2.000 hoogtemeters uit. In combinatie met de kaap van de 200 kilometer die werd aangetikt en temperaturen tot meer dan 30°C zou het een slopende slotrit worden.
Het deed het peloton in ieder geval niet twijfelen om er meteen stevig in te vliegen. Een kopgroep van maar liefst 21 renners koos het hazenpad met enkele gevaarlijke pionnen die vooruit werden gestuurd: Nils Politt, Per Strand Hagenes, Brent Van Moer en Matteo Trentin, Marco Haller en Dries De Bondt. Het peloton volgde nooit verder dan twee minuten waar het verschil naar de kopgroep telkens werd verkleind richting het centrum van Geraardsbergen.
De Muur van Geraardsbergen als scherprechter
In het peloton positioneerden de favorieten zich telkens helemaal voorin op de Muur van Geraardsbergen waar Belgisch kampioen Arnaud De Lie en Italiaans kampioen Alberto Bettiol zich de eerste twee keer de sterkste toonden. Helemaal voorin werd de grote kopgroep uitgedund en zagen we bij het ingaan van de laatste ronde de laatste zes vluchters ingerekend worden door de favorietengroep. Daar opnieuw De Lie met nu titelverdediger Tim Wellens die de forcing voerden. Zij zagen na de Kapelmuur nog vier renners terugkeren, waar leider Alec Segaert ontbrak.
In de achtervolging kon Segaert niet meer rekenen op ploegmaats. Hij zag seconde per seconde hoe Wellens naar zijn twee eindzege op rij reed. Daarbovenop sprokkelde Wellens ook nog belangrijke bonificatieseconden tijdens de Green KM van Renewi. Voorop blijven met de kopgroep was het belangrijkste.
Op vier kilometer van de eindstreep gingen De Lie en Wellens er nog samen vandoor. De belangen voor beide waren duidelijk. Zij stormden samen richting de aankomst op de Vesten. De Lie stoempte zich naar zijn eerste zege in de tricolore kampioenentrui. Wellens zegevierde met zijn vierde eindzege in de Renewi Tour. Een absoluut record.
Daarachter was het een secondespel voor achtervolger Segaert, in de achtervolging voor zijn algemeen klassement en ook voor de jongerentrui tegenover Per Strand Hagenes die zevende finishte. Segaert klokte als twintigste af, op 27 seconden van Hagenes. Genoeg om met een marge van twee seconden de tweede plek in het eindklassement en de winnaar van het jongerenklassement te claimen. De puntentrui van Jasper Philipsen en het strijdlustklassement van Jordy Bouts kwamen niet meer in gevaar.
Arnaud De Lie, ritwinnaar slotetappe Renewi Tour: “Speciaal om in de kampioenentrui te winnen”
“Om als Belgisch kampioen hier mijn eerste zege binnenhalen is echt speciaal. Het initiële plan was om te volgen en de leidersplaats van Alec Segaert te verdedigen. In de finale probeerde ik enkele seconden af te nemen van Tim Wellens, tijdens de Green KM, maar op dat moment zat ik ook echt op mijn limiet. Ik voelde me heel de rit wel super sterk. Samen met Wellens denk ik dat we de sterksten in koers waren vandaag. Ik kon geen rol van betekenis spelen in het klassement dus het was duidelijk dat de buit verdeeld kon worden. Ik wilde de spurt niet afwachten dus ben op tijd aangegaan. Met nog een ritzege van Alec in de tijdrit kunnen we met twee overwinningen terugkijken op een geslaagde Renewi Tour.”
