De vroege aanval van Campenaerts paste in het plannetje om Remco Evenepoel onder druk te zetten. “Voor de rit stonden we met vier jongens van de ploeg in de top tien, maar daar waren we niet voor naar de Baloise Belgium Tour gekomen. We hadden maar één optie vandaag: aanvallen. Jammer genoeg kreeg ik iets te weinig renners mee. Als de groep iets groter was geweest, hadden we meer voorsprong kunnen nemen. Nu kon Deceuninck-Quick Step de wedstrijd makkelijk controleren.”
Op de Roche aux Falcons plaatste Wellens de aanval, maar het was uiteindelijk Campenaerts die zijn wagonnetje bij Evenepoel kon aanpikken. Het was zelfs door een aanval van Campenaerts dat Wellens de rol moest lossen. “Het leek Remco veel moeite te kosten om de kloof met Wellens te dichten. Op de uitloper probeerde ik hem onder druk te zetten, maar uiteindelijk moest ik alle zeilen bij zetten om in zijn wiel te blijven. Met die aanval heb ik de kansen van Wellens genekt.”
KNUFFEL VAN WELLENS
“Voor mij was er in de afdaling dan ook geen andere mogelijkheid dat ik deze etappe zou winnen. Niet alleen voor mezelf, maar ook uit schuldgevoel tegenover Tim. Na de finish heeft hij me gelukkig nog een knuffel gegeven.”
Voor Campenaerts is het de eerste zege in een rit in lijn. “Die armen in de lucht steken, dat gevoel had ik bij de profs nog nooit gehad. En dan win ik misschien zelfs tegen één van de grootste renners van deze generatie (lacht). In de laatste kilometers had ik veel vertrouwen in mijn sprint. Vorige keer zag ik het zwart voor de ogen, nu voelde ik dat ik kon winnen. Jammer dat ik donderdag uitgeschakeld werd door die val, anders had ik de Baloise Belgium Tour misschien kunnen winnen.”
